Το θαυμαστό θέαμα του Τυμφρηστού, γνωστού και ως Βελούχι, που υψώνεται με υπερηφάνεια στην καρδιά της Ρούμελης, μας απαρτίζει με τις εκπληκτικές του κορυφές, την εντυπωσιακή αλπική πανοπλία και τον πυκνό του ελατόδασος. Αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, το φυσικό σύνορο μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ελλάδας, καθώς και το όριο μεταξύ της ανατολικής και της δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Καθώς πλημμυρίζουμε από την γοητεία του, αξίζει να ανακαλύψουμε και την ιστορία που κρύβεται πίσω από την ονομασία του.
Ο σεβασμός προς την ιστορία του Τυμφρηστού μας οδηγεί στην αρχαία λέξη τύμβος, από την οποία πιθανολογείται ότι προέρχεται το όνομά του. Στα βιβλικά κείμενα, μάλιστα, συναντάμε και τις παραλλαγές Τεφραστός και Τυφρηστός, προσφέροντας περαιτέρω πλούτο στην ετυμολογία του ονόματος, ενδεχομένως από την λέξη τέφρα. Από την άλλη, η ονομασία Βελούχι προέρχεται από μεσαιωνική, ίσως σλαβική, πηγή και σημαίνει “λευκό βουνό”. Το βουνό αυτό βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της Ευρυτανίας, στα σύνορα με τη Φθιώτιδα, και αποτελεί την είσοδο προς τα Άγραφα και τη Νότια Πίνδο. Το μεγαλείο του εξαπλώνεται σε έκταση που φτάνει τα 40.000 στρέμματα, περιλαμβάνοντας έναν σχετικά κυκλικό ορεινό όγκο με κατεύθυνση από δυτικά προς ανατολικά. Πρέπει να σημειωθεί ότι, αν και σε μικρότερη κλίμακα, ο Τυμφρηστός ανεβάζει ψηλά την παρουσία του, αποτελώντας την τρίτη υψηλότερη κορυφή της Στερεάς Ελλάδας. Το Βελούχι, ή Ψηλή Κορυφή όπως συχνά αναφέρεται, αποτελεί την υψηλότερη κορυφή του Τυμφρηστού, φτάνοντας τα 2.312 μέτρα. Όσον αφορά την γεωλογία, το βουνό σχηματίζεται κυρίως από ασβεστόλιθο, με φλύσχη να ακολουθείται από κατακορυφώσεις. Η εντυπωσιακή γεωμορφολογία περιλαμβάνει βαθιές χαράδρες και πλούσιο υδρογραφικό δίκτυο, αποτελούμενο από πηγές και ρέματα. Από εδώ πηγάζουν ποτάμια όπως ο Σπερχειός και ο Καρπενησιώτης, αλλά και πολλά μικρότερα ρέματα. Στα δυτικά του κοσμήματος, σε υψόμετρο 1.870 μέτρων κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο, κρύβεται μια μαγευτική δρακόλιμνη, ενώ στους νότιους πρόποδες του βουνού ευρίσκεται το Καρπενήσι, η πρωτεύουσα της Ευρυτανίας. Η μικρή λίμνη κρατά σταθερά τη στάθμη της καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, καθώς το λιώσιμο των χιονιών που καλύπτουν την περιοχή διαρκεί έως και τον Ιούνιο, ενώ παράγονται και υπόγεια νερά. Η λιμνούλα αποτελεί σημείο εφοδιασμού με πόσιμο νερό για τα ζώα των νομαδικών κτηνοτρόφων, οι οποίοι τα οδηγούν εδώ τους καλοκαιρινούς μήνες για να απολαύσουν την πλούσια βλάστηση των βουνολαχανικών λιβάδιων, που αναπτύσσονται μετά την ολοκλήρωση του χειμώνα.
Πηγή
