Ο πόνος είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να βιώσουμε. Αντί να τον αποφύγουμε, χρειάζεται να του δώσουμε την προσοχή που χρειάζεται. Όταν βρισκόμαστε σε πόνο, υπάρχει ένα μέρος του εαυτού μας που έχει πληγωθεί και εκφράζεται μέσα από δυσάρεστα συναισθήματα. Συνεπώς, είναι σημαντικό να σταματήσουμε και να ακούσουμε αυτό το μέρος του εαυτού μας που υποφέρει. Αυτή η διαδικασία μας επιτρέπει να εκφράσουμε αυτό που μας πληγώνει και να βρούμε έναν τρόπο να αντιμετωπίσουμε το συναίσθημα αυτό.
Θα πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι ο χρόνος δεν θεραπεύει αυτόν τον πόνο, ούτε τον ηρεμεί. Μας βοηθάει απλά να τον συνηθίσουμε. Η συνήθεια μας στον πόνο μπορεί να οδηγήσει σε μια παγίδα, όπου εκείνος γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας και μένουμε εγκλωβισμένοι στην δυστυχία. Εάν δεν ακούσουμε αυτόν τον πόνο, θα εξακολουθήσει να υπάρχει μέσα μας και με την πάροδο του χρόνου θα εμφανιστεί με διαφορετικούς τρόπους – μέσα από συμπτώματα και ασθένειες. Επομένως, η καλύτερη προσέγγιση είναι να μην αγνοήσουμε τον πόνο μας και να μην προσπαθήσουμε να τον θάψουμε. Κανένα συναίσθημα δεν μπορεί να αγνοηθεί ζωντανό! Συνεχίζει να επηρεάζει την ύπαρξή μας από τα βάθη της ψυχής μας.
Για αυτόν τον λόγο, μην φοβάστε τα συναισθήματά σας. Ο μόνος τρόπος να τα αλλάξετε είναι να τα αγκαλιάσετε. Η αγάπη μπορεί να γεφυρώσει όλες τις πληγές! Ακόμα και αυτές που είναι τόσο βαθιές που μας τρομάζει η σκέψη να τις αντιμετωπίσουμε.
Μην ξεχνάτε ότι η αντιμετώπιση και η αναμόρφωση του πόνου μας απαιτεί τον χρόνο μας και την προσοχή μας. Ας μάθουμε να ακούμε και να αντιμετωπίζουμε τον πόνο με ειλικρίνεια και αγάπη για τον εαυτό μας. Μόνο έτσι θα απελευθερωθούμε από την παγίδα της δυστυχίας και θα βρούμε τον δρόμο μας προς την ευτυχία.
Πηγή
