Η απτή αισιοδοξία κατέχει έναν ξεχωριστό ρόλο στην αντίληψή μας για τον κόσμο γύρω μας. Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα και αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις επηρεάζει σημαντικά τη ζωή μας. Πώς όμως διαμορφώνεται η αισιοδοξία; Είναι κάτι που αποκτάμε ή κάτι που είμαστε προδιατεθημένοι να έχουμε;
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, πολλά πράγματα μαθαίνουν. Έχουν την τάση να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με θετικό τρόπο από φυσικού. Ωστόσο, η στάση των γονιών παίζει ένα καθοριστικό ρόλο, καθώς καθοδηγούν τα παιδιά να ακολουθούν αυτήν την οδό. Η αισιοδοξία, ως ιδεώδης συναισθηματική νοημοσύνης, αποτελεί μια συνήθεια. Όταν το περιβάλλον την ευνοεί, μπορεί να καλλιεργηθεί. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας προς μια θετική στάση ζωής; Η διατήρηση αισιοδοξίας στα παιδιά είναι κλειδί για το να βλέπουν τη θετική πλευρά της ζωής.
Αρχικά, πρέπει να αντιληφθούμε ποια είναι η ταση σκέψης μας και να ασκηθούμε στη θετική σκέψη. Εμείς, ως γονείς, είμαστε τα πρότυπα για τα παιδιά μας. Γι’ αυτό, τα παιδιά τείνουν να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με τον ίδιο τρόπο που μας βλέπουν να το κάνουμε. Αν συμπεριφερθούμε ενθαρρύνοντας τις θετικές πλευρές κάθε κατάστασης, το ίδιο θα κάνουν κάποια στιγμή και τα παιδιά μας.
Ένας άλλος τρόπος είναι να προσέξουμε πώς αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα. Αν εμείς είμαστε αισιόδοξοι, τότε θα μπορούμε να δούμε τα προβλήματα των παιδιών μας ως ευκαιρίες για να ενισχύσουμε τη σχέση μεταξύ μας. Αν παρατηρήσουμε ότι το παιδί μας αντιμετωπίζει τα πράγματα αρνητικά, μπορούμε να το βοηθήσουμε να δει τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Μπορούμε να του εξηγήσουμε με κατανοητό τρόπο και με παραδείγματα πόσο επωφελής είναι κάθε πρόβλημα που προκύπτει, πόσα μπορεί να μας μάθει και πόσο μπορεί να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε. Μαζί μπορούμε να αναζητήσουμε τα θετικά και να βρούμε λύσεις για οτιδήποτε αντιμετωπίζει το παιδί.
Όταν πρέπει να επικοινωνήσουμε κάτι δυσάρεστο, πρέπει να επικεντρωθούμε στη λύση. Αν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα, μπορούμε να το πούμε στο παιδί, δείχνοντας παράλληλα ενδιαφέρον για την εύρεση λύσης. Για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε: “Ναι, συμβαίνει αυτό, αλλά νομίζω ότι μπορεί να λυθεί με αυτόν τον τρόπο”. Εάν αντιμετωπίσουμε ένα απρόβλεπτο γεγονός, μπορούμε να παρουσιάσουμε τα θετικά στοιχεία αυτής της αλλαγής στο παιδί. Ίσως να είχε σχεδιάσει κάτι άλλο, αλλά τελικά πρέπει να το αλλάξει. Το παιδί πρέπει να αναγνωρίσει ότι η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή και ότι κάθε κατάσταση μπορεί να είναι μια ευκαιρία για μάθηση και ανακάλυψη νέων πραγμάτων.
Τέλος, πρέπει να επικεντρωθούμε στις ικανότητες και την προσπάθεια αντί να επικεντρωνόμαστε στις αδυναμίες. Αντί να επισημαίνουμε αυτό που μας λείπει, πρέπει να σκεφτόμαστε τις ικανότητες και τους πόρους που έχουμε για να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και το παιδί με θετικές φράσεις, όπως “Τα πας εξαιρετικά”, “Είμαι σίγουρος ότι μπορείς” και “Δεν πειράζει αν δεν τα καταφέρεις τέλεια, αρκεί που προσπαθείς”.
Συνοψίζοντας, η αισιοδοξία είναι μια ικανότητα που μπορούμε όλοι να αναπτύξουμε. Τα αισιόδοξα παιδιά μπορεί να έχουν μια εμφυτευμένη τάση προς τη θετικότητα, αλλά αυτή δεν θα εξελιχθεί αν δεν έχουμε ως γονείς μια θετική στάση απέναντι στις δυσκολίες της ζωής. Μέσω της μάθησης, ενισχύουμε τα χαμογελαστά παιδιά και επαναφέρουμε το χαμόγελο σε εκείνα που τείνουν να το χάνουν.
Πηγή
