Οι γυναίκες βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο λύκος και η σκλήρυνση κατά πλάκας, σε σύγκριση με τους άνδρες, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell. Ο όρος αυτοάνοσο νόσημα περιγράφει μια κατάσταση όπου το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού επιτίθεται σε υγιές ιστό και τον καταστρέφει. Η μεταβλητή φύση των γυναικών λόγω του μεταβολικού τους προφίλ και των ορμονικών αλλαγών που παρουσιάζουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους μπορεί να συμβάλουν στην ευάλωτη κατάστασή τους στα αυτοάνοσα νοσήματα.
Μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες έχουν εξετάσει πολλούς παράγοντες για να εξηγήσουν τη γυναικεία επιρροή στα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως οι ορμόνες του φύλου και ο αριθμός των χρωμοσωμάτων. Ωστόσο, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ προτείνουν ότι η διαφοροποίηση μεταξύ των δύο φύλων μπορεί να οφείλεται σε ένα μοριακό τύπο που υπάρχει μόνο στις γυναίκες. Περαιτέρω έρευνα θα είναι απαραίτητη για να επιβεβαιωθούν αυτά τα ευρήματα και να διευκολυνθεί η ακριβής διάγνωση των ασθενών που παρουσιάζουν αυτή τη διαφορετικότητα.
Επιπλέον, τα αυτοάνοσα νοσήματα φαίνεται να έχουν και κληρονομική σύνδεση, καθώς τείνουν να επηρεάζουν τα μέλη της ίδιας οικογένειας. Προηγούμενες έρευνες έχουν αναδείξει γονίδια που σχετίζονται με αυτά τα νοσήματα και τα συναντάμε συχνά σε ανθρώπους που τα αναπτύσσουν. Έτσι, δεν είναι ασυνήθιστο να βλέπουμε μέλη μιας οικογένειας να αντιμετωπίζουν διάφορα αυτοάνοσα νοσήματα, τα οποία μπορεί να είναι διαφορετικά για κάθε άτομο.
Πέρα από τους βιολογικούς και περιβαλλοντολογικούς παράγοντες, το στρες και η ψυχολογική κατάσταση επηρεάζουν επίσης την εμφάνιση και τη διάρκεια των αυτοάνοσων νοσημάτων. Είναι σημαντικό να δίνεται προσοχή και να λαμβάνονται υπόψη οι ψυχολογικές παράμετροι από τους ιατρούς και τους ασθενείς.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα μπορούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, καθώς μπορεί να επηρεαστεί η λειτουργία ενός οργάνου ή να προκληθεί μεγέθυνσή του. Τα όργανα που συχνότερα επισκέπτονται από τα αυτοάνοσα είναι το πάγκρεας, οι φλέβες, το δέρμα, ο συνδετικός ιστός, οι μύες, τα ερυθρά αιμοσφαίρια, ο θυρεοειδής αδένας και οι αρθρώσεις. Συχνά συμβαίνει να συνυπάρχουν περισσότερα από ένα αυτοάνοσο νόσημα σε ένα άτομο.
Παρόλο που δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη θεραπεία για τα αυτοάνοσα νοσήματα, υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές που μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο των συμπτωμάτων. Με τη βοήθεια ειδικών εξετάσεων, οι ασθενείς μπορούν να αλλάξουν την πορεία της νόσου τους και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους. Οι ειδικοί αξιολογούν τα αποτελέσματα των εξετάσεων για να καθορίσουν το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο για κάθε ασθενή.
Πηγή
