Ορισμένες εικόνες είναι τόσο ζωηρές και συγκλονιστικές που δεν ξεθωριάζουν ποτέ. Από μία τέτοια εικόνα αντλεί έμπνευση ο Ζαν-Μισέλ Γκενασιά και γράφει την «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων». Τα γεγονότα που ζήσει ο νεαρός Γκενασιά, επισκέπτοντας ένα μπιστρό του Παρισιού, που είναι γεμάτο με ιδιότητες και φιλοσόφους, του ανοίγουν τα μάτια για τον κόσμο και τις ιδεολογίες που χαρακτηρίζουν τον 20ο αιώνα. Όπως οι διάσημοι Σαρτρ και Κεσέλ, που παίζουν σκάκι και αστειεύονται σαν μικρά παιδιά, έτσι και οι θαμώνες του μπιστρό αναζητούν απόδραση από τη σκληρή πραγματικότητα και τις ιδεολογίες που τους έχουν πλήξει.
Η ιστορία εξελίσσεται γύρω από τον Μισέλ Μαρινί, έναν μαθητή που ανακαλύπτει τη Λέσχη και γίνεται μέρος της. Η Λέσχη αποτελείται από πρόσφυγες από διάφορες κομμουνιστικές χώρες, άντρες που έχουν αποσπαστεί από τις οικογένειές τους και ζουν με έναν και μοναδικό στόχο: την επιβίωση. Ενώ ο Μαρινί αναπτύσσει τη φιλία του με τα μέλη της Λέσχης και ανακαλύπτει τον κόσμο της τέχνης και της λογοτεχνίας μέσα από τις ιστορίες τους, οι τραυματικές εμπειρίες τους και οι προδοσίες των ιδεολογιών τους διαμορφώνουν την ίδια του τη ζωή.
Ο Γκενασιά, γνωστός παράγοντας στη γαλλική λογοτεχνία, καταφέρνει με το «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων» να κερδίσει το βραβείο Γκονκούρ που απονέμεται από μαθητές λυκείου στη Γαλλία. Με την έννοια της λαϊκής λογοτεχνίας, το βιβλίο διατηρεί τα συναισθήματα και την αυθεντικότητά του, χωρίς να πέφτει στην παγίδα του διδακτισμού. Ο συγγραφέας παρακολουθεί τον Μαρινί καθώς μεγαλώνει και βιώνει τα γεγονότα της Γαλλίας του Ντε Γκολ και του Αλγέρι, φέρνοντας στην επιφάνεια τις αντιθέσεις και τις καταστάσεις που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά.
Το «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων» αποτελεί ένα δυνατό και συναρπαστικό μυθιστόρημα που μας προσκαλεί να κατανοήσουμε την ανθρώπινη φύση, τις προκαταλήψεις και τις απογοητεύσεις που προκαλεί η ιδεολογία. Με φόντο τη μουσική, την τέχνη και την αγάπη, ο Γκενασιά καταφέρνει να μας διδάξει βαθιές μάθες για τον κόσμο και τη ζωή.
Πηγή
