Όταν διαβάσαμε έναγια το γιατί το “πρόσεχε” δεν έχει συχνά αποτέλεσμα στα παιδιά, αναρωτηθήκαμε. Γιατί το λέμε συνέχεια στα παιδιά μας χωρίς να λειτουργεί; Και γνωρίζουμε γιατί.
Όταν του λέω “πρόσεχε”, προσπαθώ να το προστατεύσω. Θέλω να είναι ασφαλές. Δεν θέλω να πέσει από την κούνια, να κινδυνεύσει στο δρόμο με το ποδήλατο, να τραυματιστεί από την καρέκλα ή να κόψει το χέρι του με το ψαλίδι. Και κάθε φορά που λέω “πρόσεχε”, το λέω περισσότερο για μένα παρά για αυτό. Αλλά το παιδί μου δεν ανταποκρίνεται, ακούει αλλά δεν ακούει. Ίσως ακόμα και να φοβάται. Το “πρόσεχε” δεν λέει τίποτα στο παιδί. Είναι πολύ γενικό. Γι’αυτό δεν λειτουργεί.
Τα παιδιά, ιδίως τα μικρά, χρειάζονται σαφείς οδηγίες για να ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν. Οι οδηγίες αυτές τους βοηθούν να επεξεργαστούν την κατάσταση και να βρουν μόνα τους λύσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Αντί να λέμε “πρόσεχε”, λοιπόν, μπορούμε να είμαστε πιο σαφείς και να πούμε: “Κοίτα προσεκτικά πριν σηκωθείς”, “Πρόσεξε να χαμηλώσεις το κεφάλι σου για να μην χτυπηθείς”, “Κρατήσου από την κουπαστή στις σκάλες”, “Πιάσε το πιάτο με τα δύο χέρια”, “Μείνε ακίνητος για να μην σε τσιμπήσει η μέλισσα”, “Μείνε στο πεζοδρόμιο”, “Κλείσε το ψαλίδι όταν τελειώσεις τη χειροτεχνία”.
Όταν συνεχίζουμε να λέμε στα παιδιά μας να προσέχουν, είναι σαν να τους λέμε να φοβηθούν. Ας τους δώσουμε σαφείς οδηγίες που θα τους βοηθήσουν να αναπτύξουν τις ικανότητες τους και να προσέχουν τον εαυτό τους, χωρίς να τους φοβίζουμε.
Πηγή
