Αθάνατο θέατρο: Μια ματιά στη σύγχρονη εκδοχή του “Hamlet”

Το έργο του William Shakespeare, “Hamlet”, είναι γεμάτο από παράξενους χαρακτήρες και περίπλοκες ιστορίες. Αλλά τι γίνεται με τους Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν, τους δύο αδέξιους πρωταγωνιστές που συμμετέχουν σε αυτήν την τραγική ιστορία; Οι ήρωες αυτοί, που επιλέγονται από τον βασιλιά να κατασκοπεύσουν τον Άμλετ, δεν διαθέτουν καμία εξαιρετική ακτίνα γοητείας ή αξιοσημείωτης προσωπικότητας. Ωστόσο, ο συγγραφέας Tom Stoppard βρίσκει κάτι ανθρώπινο και προσφιλές σε αυτό το χαρμάνι της ανεπάρκειας και του γέλιου

Η παράσταση που προτείνει ο Στάθης Λιβαθινός αναπαριστά την ιστορία με επιδέξιο τρόπο, τηρώντας τους κανόνες του είδους. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποδώσει τα πολλαπλά επίπεδα που κρύβονται κάτω από την επιφανειακή αφήγηση. Οι ήρωες μοιάζουν να έχουν χαθεί από την αρχή, παίζοντας ένα ανούσιο παιχνίδι κορώνας ή γράμματα. Προσπαθούν να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίο κλήθηκαν, αλλά καταλήγουν να αισθάνονται απογοητευμένοι και ερωτηματικοί

Το μόνο που τους κρατάει σε αυτό το ταξίδι είναι η επαφή τους με ένα θίασο ηθοποιών. Οι ηθοποιοί τους δίνουν συμβουλές και οδηγίες πάνω στο θέατρο και τον ρόλο τους. Ωστόσο, οι δύο ήρωες δυσκολεύονται να αποδεχθούν την τραγική γνώση του θανάτου, που είναι ο κεντρικός θεματικός άξονας του έργου του Σαίξπηρ. Αντί να αφεθούν στον απελευθερωτικό φορέα του θεάτρου, παραδίδονται εκείνοι οι ίδιοι σε ένα αναπόφευκτο τέλος

Οι ερμηνείες των Νίκου Καρδώνη και Βασίλη Ανδρέου στους ρόλους των Ρόζενκραντζ και Γκίλντενστερν αποπνέουν μια σπάνια τρυφερότητα και συμπάθεια. Ο Καρδώνης συνδυάζει την ένταση του πρωταγωνιστή με το χιούμορ του κωμικού, ενώ ο Ανδρέου εκπέμπει το αθώο και γοητευτικό πνεύμα ενός ταπεινού ανθρώπου που παίρνει τα πράγματα όπως έρχονται

Παρόλα αυτά, η παράσταση αυτή χρειάζεται να εξελιχθεί περισσότερο και να αποτυπώσει τα προσλαμβάνοντα του σύγχρονου κοινού. Το θέατρο πρέπει να αφουγκραστεί τις σύγχρονες εξελίξεις και να επικοινωνήσει με την ταυτότητα του κοινού του. Με άλλα λόγια, η παράσταση αυτή θα μπορούσε να ανεβεί ως έχει πριν από σαράντα χρόνια, χωρίς να καταλάβει κανείς τη διαφορά
Σίγουρα, αυτό το “μικρό” θέατρο δεν θα γίνει ποτέ “Hamlet”.
Πηγή