Σπάνιες φορές η φράση του θυμόσοφου λαού «όταν σπάσει το γυαλί δεν ξανακολλάει» δεν ισχύει. Οι περιπτώσεις όπου ζευγάρια που έχουν διαζύγιο αποφασίζουν να επανασυνδεθούν αποτελούν εξαίρεση. Σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα, ένα 6% των χωρισμένων ζευγαριών επιλέγουν να σμίξουν και να ξαναπαντρευτούν, ενώ το 10-15% βρίσκουν τρόπους να επαναφέρουν σταθερότητα στη σχέση τους. Η Δρ. Ann Gold Buscho, κλινική ψυχολόγος με εξειδίκευση σε οικογενειακά θέματα, αναφέρει σε ένατης στο Conversation τη σημασία της επανασύνδεσης ζευγαριών που έχουν ζήσει διαζύγιο λόγω διάφορων προβλημάτων. Προβλήματα που μέσω ατομικής προσπάθειας ή με τη βοήθεια επαγγελματιών έχουν επιλυθεί, οδηγώντας σε ακόμα πιο δυνατούς δεσμούς μετά το διάστημα του χωρισμού. Συγκεκριμένα, το 60% όσων επανασυζητούν τον γάμο τους με τον ίδιο σύντροφο παραμένουν σταθεροί στην ένωσή τους, ενώ το 30% επιλέγει ξανά το διαζύγιο. Σύμφωνα με τη Δρ. Gold Buscho, αν κάτι δεν λειτουργεί στον γάμο, θα πρέπει να διορθωθεί προτού γίνει επανασύνδεση. Διαφορετικά, οι προβληματικές συνθήκες θα επανέλθουν δυσανάλογα γρήγορα. Έλλειψη επικοινωνίας, οικονομικά προβλήματα, εξάρτηση από ναρκωτικά και αλκοόλ, παραμέληση του συζύγου και της οικογένειας ή αίσθημα μοναξιάς είναι μερικά από τα ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν με ανάληψη πρωτοβουλίας και υποστήριξη ειδικών. Η Δρ. Gold Buscho προτείνει ορισμένα πρακτικά βήματα για να αντιμετωπιστούν βασικά προβλήματα:
– Αν ο οικονομικός περιορισμός είναι το πρόβλημα, μπορεί ο σύζυγος που δεν εργάζεται να εξετάσει την επαγγελματική του ανέλιξη.
– Αν ο γάμος επηρεάζεται από προβλήματα εξάρτησης, τα προγράμματα απεξάρτησης και υποστήριξης αποτελούν μία καλή επιλογή.
– Η μείωση του χρόνου εργασίας είναι προτεινόμενη για ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της απουσίας του συντρόφου.
Επιπλέον, η Δρ. Gold Buscho μοιράζεται πολύτιμες συμβουλές και επιστημονικά δεδομένα για την επανασύνδεση ζευγαριών. Ορισμένες από αυτές περιλαμβάνουν:
– Ορισμένα ζευγάρια είναι πιθανότερο να επανασυνδεθούν εάν ασχολούνται με κοινό επαγγελματικό εγχείρημα.
– Η αναζήτηση θεραπείας για την πληγή που προκάλεσε μία απιστία μπορεί να οδηγήσει σε εκ νέου γάμο, μετά από αρκετή προσπάθεια συγχώρεσης, ενδοσκόπησης και αναζήτησης των αιτιών που προκάλεσαν την προδοσία.
– Η αγάπη μπορεί να επικρατήσει πάνω από τις δυσκολίες. Ορισμένα ζευγάρια επιλέγουν να είναι ξανά μαζί λόγω των έντονων τρυφερών αισθημάτων τους και προσπαθούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, ακούγοντας, κατανοώντας, ζητώντας συγχώρεση και συγχωρώντας.
– Όσον αφορά τα ζευγάρια που επιλέγουν απλά να συμφιλιωθούν, τα παιδιά αποτελούν ένα ισχυρό κίνητρο για την επαναφορά της σχέσης. Σύμφωνα με μελέτες, το 60% των ζευγαριών που διαλύονται σκέφτονται θετικά το ενδεχόμενο συμφιλίωσης στο μέλλον. Παρόλο που η επαναφορά φιλικών σχέσεων είναι ευκολότερη από την επανάληψη του γάμου, απαιτείται επίσης η επίλυση των προβλημάτων που οδήγησαν στο χωρισμό. Παρεμπιπτόντως, η αγάπη που εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και μετά την επώδυνη διαδικασία του διαζυγίου μπορεί να αποδείξει ότι ο χωρισμός ήταν σωστή επιλογή και ότι η συμφιλίωση είναι αυτή που απαιτείται. Ένα διαζύγιο μπορεί να πληγώσει την ψυχή ενός παιδιού, αλλά η ίδια πληγή μπορεί να προκληθεί αν συνεχίζει να ζει υπό την ίδια στέγη με γονείς που βρίσκονται σε μόνιμη διαμάχη. Αν λάβουμε υπόψη μας ένα διαζύγιο, επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η πλειοψηφία των παιδιών το βιώνει ως μια απώλεια, καθώς χάνει την οικογενειακή του ζωή (φίλους, γείτονες, συμμαθητές κλπ). Το πένθος που συνοδεύει συχνά το διαζύγιο διαρκεί για πολλά χρόνια, καθώς οι αλλαγές στη ζωή των παιδιών είναι συχνές και ποικίλες. Σύμφωνα με την παιδοψυχίατρο, κα Μυρτώ Αρμενάκα, παιδιά που έζησαν δύσκολα διαζύγια μπορεί να θυμούνται σκηνές βίας ακόμα και 15 χρόνια αργότερα. Τέτοια παιδιά συχνά βιώνουν έντονα συναισθήματα και συμπεριφεροντικές δυσκολίες καθώς ενήλικες. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τα παιδιά των διαζευγμένων γονιών να παρέχεται ψυχολογική υποστήριξη προκειμένου να αναπτύξουν υγιείς σχέσεις και να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του διαζυγίου. Ένας υποστηρικτικός προσανατολισμός περιλαμβάνει την κατανόηση της κατάστασης του διαζυγίου, την ανάλυση των απωλειών, τη βελτίωση των συμπτωμάτων του θυμού και των ενοχλήσεων, την αποδοχή της μονιμότητας του διαζυγίου και τη δημιουργία ρεαλιστικών ελπίδων για τις σχέσεις με τους γονείς.
Πηγή
